کد مطلب:254096 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:322
ابراهیم بن مهزیار
شیخ طوسی او را از اصحاب امام جواد و امام هادی (ع) برمی شمارد [1] و نجاشی می گوید: كتاب «البشارات» از او است. [2] كشی به سند خود از محمد بن ابراهیم بن مهزیار نقل می كند كه گفت: «پدرم هنگام مرگ، اموالی به من سپرد و علامت و نشانه ای كه جز خداوند آن را نمی دانست، به من داد و گفت: هر كس این نشانه را گفت، اموال را به او واگذار كن. محمد می گوید: من نیز به بغداد رفتم و در كاروان سرایی منزل گرفتم. روز دوم پیرمردی آمده، در را كوفت. به غلامم گفتم: ببین چه كسی است. او بیرون رفت و برگشت و گفت: پیرمردی بر در است. من هم به او اجازه دادم داخل شود و او داخل شد و گفت: من «عمری» هستم، اموالی را كه نزد خودت داری، به من بده و سپس مقدار اموال و نشانه را گفت. من نیز اموال را به او پرداختم. [3] .
این روایت دلیل بر آن است كه ابراهیم بن مهزیار وكیل امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در گرفتن حقوق شرعیه بوده است و طبیعتاً امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) كسی را وكیل قرار می دهد كه ثقه و امین و عادل باشد.
این روایت دلیل بر آن است كه ابراهیم بن مهزیار وكیل امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در گرفتن حقوق شرعیه بوده است و طبیعتاً امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) كسی را وكیل قرار می دهد كه ثقه و امین و عادل باشد.
[1] رجال كشي.
[2] رجال نجاشي.
[3] رجال كشي؛ الإرشاد، ص351؛ اعلام الوري، ص445.